بینا کردن مرد نابینا ابوبصیر که نابینا بود چنین روایت می‌کند: خدمت حضرت امام محمد باقر علیه السلام رسیدم و گفتم:«آیا شما وارث رسول خدا هستید؟» امام باقر علیه السلام فرمود:« بله.» گفتم:«آیا رسول خدا وارث انبیاء است و از همه آنچه انبیاء می دانستند، آگاه بود؟» فرمود:«بله.» گفتم:« آیا شما قدرت بر زنده کردن مردگان و شفای نابینایان را دارید؟» امام فرمود:« به اذن خدا، بله.» سپس فرمود:« جلو بیا، ابا محمد!» من جلو رفتم. امام دست مبارکش را بر صورت و چشمان من کشید و من ناگهان خورشید و آسمان و زمین را دیدم و بینا شدم. آن‌گاه امام باقر علیه السلام به من فرمود:«آیا دوست داری به همین حال باشی و روز قیامت مانند همه مردم با تو رفتار شود یا به حالت قبلی و نابینایی بازگردی و در قیامت، اهل بهشت باشی؟» گفتم:«نه، به همان حال قبلی برمی گردم.» امام دوباره دستی بر چشم های من کشید و من نابینا شدم.

علامه مجلسی (رضوان الله تعالی علیه) می فرماید: که بسیاری از تالیفات متاخرین این حکایت ذکر شده و در بعضی از آن کتب جملات امام علیه السلام به نحوه ی دیگر ذکر گردیده است که از آن جمله است: «پروردگارا، شیعیان ما از ما هستند و اضافه ی بر ما شده اند، خدایا اینها گاهی بدی می کنند و گاهی تقصیر می کنند و گاهی خطا می کنند ، ما را صاحب خود می دانند ، ما را از خود راضی می دانند، ما هم آنها را با همه ی گناهانشان قبول کرده ایم و خطاهای آنها را تحمل می کنیم زیرا بالاخره برگشت آنها به سوی ما است و آنها از ما هستند و به خاطر خصوصیتی که آنها به ما دارند و اتکایی که آنها به ما کرده اند مثل اینکه ما صاحب گناه هستیم.زیرا بنده و کارهای بنده به آقایش مربوط می شود و برگشت مملوک به موالی اش خواهد بود.خدایا گناهانی که آنها به خاطر اتکال بر حبّ ما و طمع در ولایت ما و به امید شفاعت ما کرده اند، بیامرز. خدایا آنها را در میان دشمنان ما به خاطر گناهانی که کرده اند مفتضح نفرما. خدایا کارهای آنها را در قیامت به عهده ی ما بگذار همانطوری که امور آنها را در دنیا به عهده ی ما گذاشته ای. خدایا اگر اعمال آنها ناچیز و سبک وزن است ، اعمال آنها را به خاطر ولایت ما سنگین قرار بده و درجات آنها را به خاطر محبت به ما بالا ببر.» برای سلامتی حضرت مهدی علیه السلام صلوات اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم والعن اعدائهم منبع:ملاقات با امام زمان علیه السلام در کربلا ص

رسول خدا صل الله می فرمایند : یا علی نه چیز مایه فراموشی است خوردن سیب ترش ؛ گشنیز ؛ پنیر ؛ نیم خورده موش ؛ خواندن نوشته در قبرستان ؛ راه رفتن میان ذو زن ؛ زنده انداختن جانور از بدن ؛ حجامت در فرو رفتگی پشت گردن ؛ ادرار کردن در آب

حضرت علی (ع) می فرمایند : کسی که نهال هوس غذاهای گوناگون در دل بکارد . میوه های دردهای گوناگون بچیند ونیز می فرمایند زندگی را برای خوردن مخواه , بلکه خوردن را برای زندگی بخواه (غررالحکم ص 484 --- شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج 20 ص 333)

محمد بن یوسف شاشی گفته است: به بیماری ناعلاجی مبتلا شدم و مال بسیاری را برای معالجه آن، مصرف کردم؛ ولی فایده نبخشید. نامه‌ای به ولی‌عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نوشتم و از او خواستم برایم دعا کند. امام علیه السلام در پاسخ نامه‌ام نوشت: «ألبسک الله العافیة و جعلک معنا فی الدنیا و الآخرة؛ خدا به تو لباس عافیت بپوشاند و در دنیا و آخرت، تو را با ما قرار دهد». در کمتر از یک هفته، بیماریم برطرف شد. جریان را با یکی از پزشکان در میان گذاشتم؛ او گفت: «برای این درد، دارویی نمی‌شناسیم، و سلامتی تو بدون شک از سوی خدا ]و بدون اسباب طبیعی[ بوده است» (کلینی، 1388: ص436؛ حدیث11؛ مفید، 1413 (اول): ج2، ص357ـ358)

در قرآن دربارهء "شفاعت" (به اين عنوان ) در حدود سي آيه آمده است ( بحث ها و اشارات ديگري نيز به اين مسأله با عناوين ديگر ديده مي شود. آياتي كه در قرآن پيرامون "شفاعت" آمده است را ميتوان به چند دسته تقسيم كرد : اول ـ آياتي كه به طور مطلق شفاعت را نفي مي كند؛ لانْفِقوا مِمّا رزقناكُم مِنْ قَبلُ اَن يأتي يَوم لا بيعُ فيهِ وَ لا خلة وَلا شفاعَة...: پيش از انكه روزي فرا رسد كه نه داد و ستدي هست و نه دوستي و نه شفاعتي، از آنچه روزيتان كرده ايم انفاق كنيد... (سورهء بقرة؛ آيه 254) وَ لا يُقبَلُ مِنها شَفاعَة...: و از كسي شفاعتي نپذيرند... (سورهء بقرة؛ آيه 48) در اين آيات راههاي متصور براي نجات محرومان غير از ايمان و عمل صالح چه از طريق پرداخت عوض و ديُون مالي و مادي، يا پيوند و سابقهء دوستي و يا مسأله شفاعت نفي شده است. حتي در مورد بعضي از گناهكاران مي خوانيم؛ فَما تَنفَعَهُم شفاعَة الشافِعين...: شفاعت شفاعت كنندگان به حال ايشان سودي ندارد... (سورهء مدثر؛ آيه 48) دوم ـ آياتي كه شفيع را منحصراً خداوند متعال معرفي مي كند و شفاعت را فقط مخصوص ذات اقدس الهي مي داند؛ مالَكُم مِن دونِهِ مِ

حضرت علی علیه السلام می فرمایند : خداوند به داود (ع) وحی فرمود : تو اراده ای داری و من هم اراده ای ، ولی فقط آنچه من می خواهم واقع می شود . پس اگر تسلیم خواست من شوی خواست تو را هم تامین می کنم . اما اگر تسلیم خواست من نشدی تو را در راه خواسته ات به زحمت می افکنم آنگاه همان می شود که من می خواهم . بحار الانوار ج 5ص104

حضرت علی علیه السلام می فرمایند : خداوند به داود (ع) وحی فرمود : تو اراده ای داری و من هم اراده ای ، ولی فقط آنچه من می خواهم واقع می شود . پس اگر تسلیم خواست من شوی خواست تو را هم تامین می کنم . اما اگر تسلیم خواست من نشدی تو را در راه خواسته ات به زحمت می افکنم آنگاه همان می شود که من می خواهم . بحار الانوار ج 5ص104

سلام علیکم بما صبرتم فنعم عقبی دار سلام من برتما کرمانیهای عزیز وبرای سلامتی اقا امام زمان 0عج9صلوات