ازمن چه دیده ای که نگاهم نمی کنی وآن چشم شوخ دلیل راهم نمی کنی دل را که برده ای زچه بازش نمی دهی رحمی چرا به روز سیاهم نمی کنی عمری مرا به وعده ی وصلت فریفته ای آخر تو شرم ز عمر تباهم نمی کنی دیگرستم بس است سوختم زغم بگو ازمن چه دیده ای که نگاهم نمی کنی