تمام زندگی یعنی حسرت هرآنچه که نداریم و راضی نبودن از هر آنچه که داریم تا وقتی بچه بودیم آرزومون این بود بزرگ شیم مثله پدر مادرامون حالا که بزرگ شدیم آرزو داریم که ای کاش همونطوری بچه میموندیم تو همون دنیای کودکانه که هیچ غمی هیچ دغدغه ای نداشتیم هر روز رو با یه رویای قشنگ و زیبا از فردایی رویایی سپری میکردیم اما حالا چی؟ نه رویای قشنگی برای فردا داریم نه انگیزه ای برای زندگی تنها چیزی که برامون مونده تکراره پایان ناپذیر دل تنگی ها و نگرانی هامونه.....