45785Dragon1993: دوستان،خواهشا تا پایانش بخوانید... ترجیح میدم که در شبکه های اجتماعی،به جای اینکه تعداد دوستانم 100 الی 200 نفر باشه، فقط 5 الی 10 تا دوست داشته باشم که از روی عشق به پست هایم لایک و نظر بدهند،نه از روی رفاقت... متاسفانه جامعه ما،با اینکه تعداد دخترا هایش دو برابر پسراها می باشد،باز هم ما پسرا عقده داریم و حتی توی شبکه های اجتماعی هم به همدیگه رحم نمی کنیم... به قول یکی از دوستام که یه بار بهم گفت: هی کامران،دقت کردی که دخترا حتی اگه گوز هوایی هم بدهند،لایک میخورند؟ (ببخشید) چرا باید جامعه ما اینجوری باشه؟ من کلا توی زندگیم به دو نفر عشق ورزیدم و هر دوشون به من پشت کردند... توی شبکه ها هم که تعداد پسرا سه برابر دخترا هست،دقیقا بر عکس جامعه و جالب اینکه وقتی دختری در یکی از این شبکه ها ثبت نام می کنه،فقط در روز اول حدود 50 تا پیام برای دوستی دریافت می کنه... خیلی خنده داره... مثه تیراندازی توی تاریکی هست...{-7-} طرف،به همه دخترا پیام دوستی میده،کار خداست... یه وقت دیدی یکیشون جواب دادند،ولی جالب اینجاست که هیچکدومشون جواب نمیدهند. چرا؟ به خاطر اینکه اون دختره همزمان از دویست نفر دیگه هم داره پیام دوستی دریافت می کنه... حالا دو راه داره... یا بدون اینکه پیام ها را بخونه، Shift + Delete یا اینکه به یکیشون جواب بده که معمولا همون گزینه اول جوابشون هست... میدونید دوستان،من روانشناسی نخوندم،ولی کتاب روانشناسی زیاد میخونم،هر چند که اینایی که گفتم هممون اتفاق نظر می دونیم... ولی کاشکی به جای گشتن دنبال دوست،در کنارش هم برای برادران مجازی خودمون هم ارزش قائل می شدیم. دوستی اینترنتی خوب هست،همانطور که در تمام دنیا این جریان خیلی وقته که شروع شده و دیگه کمتر کسی در محل های عمومی دنبال یه دوست میگرده... ولی مشکل جامعه ما این است که هیچکدام ما به دنبال یه دوستی پایدار و ماندگار نیستیم... همه پسرا،چه بزرگ و چه کوچیک به دنبال سکس هستند و دخترا هم به دنبال تیغ زدن جیب یه بدبختی هستند... البته در شبکه های اجتماعی دخترا خیلی کمتر دنبال این چیزا هستند. ای کاش یه معجزه ای میشد و این طرز تفکر جامعه ما که قدمتی 5000 ساله دارد به پایان می رسید و دوستی را فقط به چشم یه دوستی اجتماعی می دیدیم که در کنار اجتماعی بودن هم غم ها و خوشحالی هامون را با هم تقسیم میکردیم و برای هم می موندیم...
اینترنت مکان مناسبی جهت یافتن دوست و یا شریک آینده زندگی نیست، این‌ معامله‌ ای‌ زیانبار است‌ كه‌ در بسیاری‌ مواقع‌ ضرر آن‌ قابل‌ جبران‌ نیست، خانواده شما بهترین دوست شماست

دوستان،خواهشا تا پایانش بخوانید... ترجیح میدم که در شبکه های اجتماعی،به جای اینکه تعداد دوستانم 100 الی 200 نفر باشه، فقط 5 الی 10 تا دوست داشته باشم که از روی عشق به پست هایم لایک و نظر بدهند،نه از روی رفاقت... متاسفانه جامعه ما،با اینکه تعداد دخترا هایش دو برابر پسراها می باشد،باز هم ما پسرا عقده داریم و حتی توی شبکه های اجتماعی هم به همدیگه رحم نمی کنیم... به قول یکی از دوستام که یه بار بهم گفت: هی کامران،دقت کردی که دخترا حتی اگه گوز هوایی هم بدهند،لایک میخورند؟ (ببخشید) چرا باید جامعه ما اینجوری باشه؟ من کلا توی زندگیم به دو نفر عشق ورزیدم و هر دوشون به من پشت کردند... توی شبکه ها هم که تعداد پسرا سه برابر دخترا هست،دقیقا بر عکس جامعه و جالب اینکه وقتی دختری در یکی از این شبکه ها ثبت نام می کنه،فقط در روز اول حدود 50 تا پیام برای دوستی دریافت می کنه... خیلی خنده داره... مثه تیراندازی توی تاریکی هست...{-7-} طرف،به همه دخترا پیام دوستی میده،کار خداست... یه وقت دیدی یکیشون جواب دادند،ولی جالب اینجاست که هیچکدومشون جواب نمیدهند. چرا؟ به خاطر اینکه اون دختره همزمان از دویست نفر دیگه هم داره پیام دوستی دریافت می کنه... حالا دو راه داره... یا بدون اینکه پیام ها را بخونه، Shift + Delete یا اینکه به یکیشون جواب بده که معمولا همون گزینه اول جوابشون هست... میدونید دوستان،من روانشناسی نخوندم،ولی کتاب روانشناسی زیاد میخونم،هر چند که اینایی که گفتم هممون اتفاق نظر می دونیم... ولی کاشکی به جای گشتن دنبال دوست،در کنارش هم برای برادران مجازی خودمون هم ارزش قائل می شدیم. دوستی اینترنتی خوب هست،همانطور که در تمام دنیا این جریان خیلی وقته که شروع شده و دیگه کمتر کسی در محل های عمومی دنبال یه دوست میگرده... ولی مشکل جامعه ما این است که هیچکدام ما به دنبال یه دوستی پایدار و ماندگار نیستیم... همه پسرا،چه بزرگ و چه کوچیک به دنبال سکس هستند و دخترا هم به دنبال تیغ زدن جیب یه بدبختی هستند... البته در شبکه های اجتماعی دخترا خیلی کمتر دنبال این چیزا هستند. ای کاش یه معجزه ای میشد و این طرز تفکر جامعه ما که قدمتی 5000 ساله دارد به پایان می رسید و دوستی را فقط به چشم یه دوستی اجتماعی می دیدیم که در کنار اجتماعی بودن هم غم ها و خوشحالی هامون را با هم تقسیم میکردیم و برای هم می موندیم...

2 امتیاز + / 0 امتیاز - 1393/01/24 - 13:33
پیوست عکس:
10014639_769785856364884_1849566552_n.jpg
10014639_769785856364884_1849566552_n.jpg · 340x480px, 28KB
نظر
javad761
24/فروردین/1393 - 13:48

{-7-}

javad761
24/فروردین/1393 - 13:51

عکسشم که دیدم فکم درد گرفت...
{-33-}

Dragon1993
24/فروردین/1393 - 13:51

میخندی آقای ادمین؟
واقعا که...

Dragon1993
24/فروردین/1393 - 13:52

آره عکسه باحاله...
ولی دردیست در جامعه ما ایرانی های به اصطلاح با فرهنگ...
البته بلانسبت شما و خانواده محترم شما...

javad761
24/فروردین/1393 - 13:54

من تحت تاثیر قرار گرفتم برای اولین بار ...
حالا کامران عزیزم . کو . گوش . شنوا ...
{-31-}

Dragon1993
24/فروردین/1393 - 14:00

عزیز،گوش شنوا هست،ولی کسی نیست که این پیام را به گوش های شنوا برسونه...
وقتی سریال هامون همش درباره بدبختی و شکست های عشقی هست و تلویزیون هم به جای فرهنگ سازی همش عمو پورنگ و فیتیله را پخش می کنه...
بله دیگه،گوش های شنوا هم بیشتر از قبل بدبخت می شوند و بیشتر از قبل هم شکست عشقی میخورند و بچه تر می شوند.
من خودم به شخصه،آخرین باری که فیلم ها و سریال ایرانی نگاه کردم را یادم نمیاد...
ولی بیا و بشین فقط انیمیشن Epic یا انیمیشن Happy Feet Two را ببین و اونوقت دوباره بشین برنامه کودک ایرانی ها را نگاه کن...
این فقط انیمیشن ها هست که برای کودکانشان میسازند،دیگه فیلم ها را ولش کن که جای تعریف خود دارند...

باز نشر توسط

صفحه اصلی . موبایل . پرسش و پاسخ . شرایط خدمات . درباره ما . تماس با ما

کلیه ی محتوای این سایت توسط کاربران درج شده و فیس کرمان شبکه اجتماعی استان کرمان هیچ مسئولیتی نسبت به آنها ندارد.