اون فک کرد همه مث منن ، رفت سراغ بقیه منم فک کردم همه مث اونن ، خط کشیدم دور همه !

دلم کمی هوا می خواهد !!! اینجا نفس هایم تاب نمی آورد ... تاب می خورد در هیاهوی این شهر... و می گردد ... به دنبال "نفسی" که "نفسی" را حیات بخشد بریده بریده به راهش می رود... گاه بی هوا می ایستد ... گاه بی صدا فریاد می زند ... می داند...!!!! می داند ، پایان"بی نفسی" را ! می داند ، نبود "هم نفسی" را ! ناله کنان گوش میدهد ... به صدایی که "نفس نفس" میزند و می گوید: دلم کمی" هوا" می خواهد ... دلم کمی "هوای کسی" را می خواهد.... (راد)

همه جور نون ديدم : نون سنگک، نون بربري، نون لواش، نون تافتون، ولي هيچ جا نون حلال نديدم پولاد کیمیایی -جرم

فاصله گرفتن از... کسانی که دوستشان دارید ..بی فایده است.. زمان به ما نشان خواهد داد.. که جانشینی برای آنها نخواهد بود.... "گوته"

معلم پای تخته داد میزد صورتش از خشم گلگون بود و دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود ولی آخر کلاسیها لواشک بین خود تقسیم می کردند وآن یکی در گوشه‌ای دیگر «جوانان» را ورق می زد. برای اینکه بیخود های‌و هو می کرد و با آن شور بی‌پایان تساویهای جبری را نشان می‌داد با خطی خوانا بروی تخته‌ای کز ظلمتی تاریک غمگین بود تساوی را چنین بنوشت : یک با یک برابر است از میان جمع شاگردان یکی‌برخاست همیشه یک نفر باید بپاخیزد... به آرامی سخن سر داد: تساوی اشتباهی فاحش و محض است نگاه بچه‌ها ناگه به یک سو خیره گشت و معلم مات بر جا ماند و او پرسید: اگر یک فرد انسان، واحد یک بود آیا یک با یک برابر بود؟ سکوت مدهوشی بود و سوالی سخت معلم خشمگین فریاد زد آری برابر بود و او با پوزخندی گفت: اگر یک فرد انسان واحد یک بود آنکه زور و زر به دامن داشت بالا بود و آنکه قلبی پاک و دستی فاقد زر داشت پایین بود؟ اگر یک فرد انسان واحد یک بود آنکه صورت نقره گون، چون قرص مه می‌داشت بالا بود وآن سیه چرده که می نالید پایین بود؟ اگر یک فرد انسان واحد یک بود این تساوی زیر و رو می شد حال می‌پرسم یک اگر با یک برابر بود نان و مال مفتخواران از کجا آماده می‌گردید؟ یا چه‌کس دیوار چین‌ها را بنا می‌کرد؟ یک اگر با یک برابر بود پس که پشتش زیر بار فقر خم می‌گشت؟ یا که زیر ضربه شلاق له می‌گشت؟ یک اگر با یک برابر بود پس چه‌کس آزادگان را در قفس می‌کرد؟ معلم ناله‌آسا گفت: بچه‌ها در جزوه‌های خویش بنویسید: یک با یک برابر نیست... خسرو گلسرخی

باز رسیدیم به ایستگاه بارون همه جا رو خیس کرده بود شب بود... راه زیادی رو پیاده گذرونده بودیم... خسته بودیم گفتیم بقیه راه رو با اتوبوس بریم... بخار از دهنت بیرون میومد... خستگی رو توی چشمات میدیدم یادته... عشقم بودی... مث این فیلما کاپشن خودمو دادم بهت که به حساب سرما نخوری... رسیدم خونه با اینکه کاپشنمو دادم بهت ولی سرما نخوردم! گذشت و گذشت و گذشـــــــــــــــــت... حالا اومدم توی همون ایستگاه اینبار تنها بودم!!! هوا سرد بود... ولی کاپشنم تنم بود...!!! رسیدم خونه... جلوی آینه وایستادم یه چیزی نظرمو جلب کرده بود یه سری موهای سفید لابلای موهای مشکیم بود... یه چایی داغ بعدشم خواب... صبح فردا رسید... حس بدی بود سرما خورده بودم تنهای تنها.

درد اینجاست .. که درد را نمی شود.. به هیچ کس حالی کرد..... "محمود دولت آبادی-کلیدر"

کودکیم را دوست داشتم ... روزهایی که به جای دلم سر زانو هایم زخمی بود ... "حسین پناهی"

چقدر پدر ژپتو خوب گفت: پینوکیو!چوبی بمان ... آدم ها سنگی اند... دنیایشان قشنگ نیست

دلـــم گلویی است گرفته از بــغــض! قـــرار،این نبود... دلم برا حرمش پر میزنه

نسلـی هستــیـم،که روزهــا میخــوابیــم و شبــهـا بیـــــداریـــم چــون... تــاریـکی شب،بـــرامـون قـابـل تحمـّلتــر از تــاریـکی روزهــامــونــه

سلامتی اونایی که ؛ براشون مهم نیست عشقشون قشنگترین موجود دنیا باشه فقط می خوان کسی کنارشون باشه که بشه باهاش قشنگترین دنیا رو ساخت...

سلامتیش

سفارش

دست خدا درست در لحظه ای که از همه جا و همه کس ناامیدی و حتی فکرش را هم نمی کنی ،به کمکت می آید و مانع سقوطت میشه.